توضیحات :
این فایل با فرمت word،قابل ویرایش و آماده پرینت میباشد.
آموزش بزرگسالان در هندوستان
فهرست:
تاریخچه ..................................................................................................1
نهاد های مرکزی .......................................................................................5
طرح آموزش پیوسته بزرگسالان .....................................................................5
طرح عملیاتی مبارزه با بی سوادی................................................................. 6
نظارت و ارزیابی بر طرح عملیاتی ....................................................................7
نتایج یافته های ارزیابی های ملّی ...................................................................7
سیاستهای آموزشی .................................................................................11
2. افزایش میزان آگاهی مردم جامعه از اهمیّت آموزش ........................................11
3. ایجاد برابری جنسی در حوزه آموزش .............................................................12
4. ارتقاء جایگاه زن در خانواده ........................................................................12
5. ارتقاء سلامتی و بهداشت خانواده و جامعه ...................................................12
اطلاع رسانی عمومی، اراده های سیاسی و صلاحیت ملّی ....................................13
ارزیابی آموزشی ........................................................................................15
جهت گیریهای آموزشی کشور طی قرن بیستم ...................................................18
1- تدارک آموزش ابتدایی برای کلیه کودکان - ادامة مأموریت ناتمام .............................20
2- درنظر گرفتن ضابطه ها جهت برقراری تعادل .....................................................20
ارتقاء کیفیت آموزشی ..................................................................................20
تاریخچه
تا اواخر جنگ جهانی اول، پیشرفت ناچیزی در حوزه آموزش بزرگسالان هند رخ داده و تنها به مدارس شبانه کلان شهرهای کشور محدود گردیده بود. در همین اثنا برخی از شاهزادگان روشن فکر هندی متعلق به ایالات Baroda، Travancore و Mysore به افزایش حمایت های مالی خود از مدارس شبانه مبادرت نمودند. آن ها همچنین به احداث کتابخانه های روستایی طی قرن 19 و حمایت از این مراکز پرداختند. از سوی دیگر رهبران ملی که به هدایت و رهبری جنبش آزادی بخش می پرداختند، به موضوع آموزش همگانی به عنوان بخش مهمی از اصل استقلال کشور توجه نمودند.این در حالی است که طی سال 1937 با به قدرت رسیدن مجلسین سنا و نمایندگان رسیدگی بر امور آموزش بزرگسالان به دولت مرکزی تفویض گردید. در همین اثنا سری مبارزات با بی سوادی و سوادآموزی همگانی در سطح ایالات مختلف کشور به راه افتاد. اما با این حال مجلسین سنا و نمایندگان از قدرت افتاده و مبارزات با بی سوادی متوقف گردید. این در حالی بود که طی سال 1939 برای بار دیگر کمیته ای با عنوان (CABE) جهت رفع معضل بی سوادی و تدارک امکانات لازم آموزش بزرگسالان در مقیاس وسیع و به عنوان مقدمه ای برای آموزش رایگان و اجباری تشکیل یافت. ریشه کنی بی سوادی از جمله اصلی ترین اهداف دولت هند از زمان استقلال کشور طی سال 1947 تاکنون بوده است. در طول نخستین طرح 5 ساله، پروژه آموزش اجتماعی که مسأله سوادآموزی را نیز شامل گردید طی سال 1952 به عنوان بخشی از طرح توسعه ملی معرفی گردید. اجرای پروژه مذکور با تدارک جدید تشکیلاتی و سازمانی مشتمل بر نهادهای سازمان دهنده آموزش اجتماعی مردان و زنان در سطح پایه و نهاد آموزش اجتماعی اصلی در روند اجرای طرح صورت گرفت. حمایت جامع آموزشی با احداث مراکز آموزش رؤسای آموزش اجتماعی با عنوان (SEOTCS) به وقوع پیوست. در همین اثنا کتابخانه های روستایی، کالج های janata، باشگاه های ویژه جوانان و مدارس گروهی (قومی) آغاز به فعالیت نمود. مدارس گروهی (قومی) که مطابق الگوی پیشرفته دانمارکی تحت عنوان Vidyapeeths فعالیت می نمودند به ارائه و اجرای طرح های آموزش بزرگسالان به جوانان و افراد بزرگسالان روستایی مناطق Karnataka و Vihars در ایالت بیهار پرداختند. دولت هند نیز به تشکیل شورای آموزش عالی روستایی در جهت ارتقاء سطح سواد افراد روستایی از طریق اجرای پروژه احداث مؤسسات روستایی مبادرت نمود. اجرای این طرح ها خود به توسعه روستایی من جمله توسعه برنامه های سوادآموزی در روستا های کشور منجر گردید. طی سال 1956 کمیته دائمی CABE در حوزه آموزش اجتماعی تشکیل یافت. در همین اثنا مرکز ملی آموزش پایه در جهت تدارک امکانات آموزش پیشرفته و تقبل پژوهش های مربوط به آموزش جوانان آغاز به فعالیت نمود. علاوه بر این تلاش های مختلفی در جهت نشر سوادآموزی توسط ایالات مختلف کشور صورت پذیرفت که از این میان می توان به منطقه Gran Shihshan واقع در ایالت Maharashtra اشاره نمود که طی سال 1959 یکی از ایالات موفق کشور در جهت نیل به اهداف آموزش بزرگسالان به شمار می آمد. هدف اصلی مسوولین منطقه فوق اجرای سیاست سوادآموزی روستا به روستای ایالت ظرف مدت زمان کمتر از 6 ماه به واسطه بهره گیری از خدمات افتخاری معلمین ابتدایی و متوسطه بود. گفتنی است که عملکرد این منطقه از انعکاس موفقی برخوردار بوده اما با عدم اتمام طرح به علت بحران های مالی نیز مواجه بوده است. علی رغم تمامی تلاش های به عمل آمده در حوزه آموزش بزرگسالان این حوزه آموزشی از پیشرفت رضایت بخش و مطلوبی برخوردار نبوده است. چرا که طرح های توسعه ملی کاهش یافته و به تدریج از میان رفته اند. تنها در صورتی آموزش بزرگسالان به صورت خودکار جهانی می گردد که آموزش ابتدایی به صورت جهانی و اجباری مطرح گردد. با بررسی نرخ جمعیت باسواد کشور هند درمی یابیم که این کشور طی سال 1951 از رشد 37/19 درصدی و طی سال 1961 از رشد 02/24 برخوردار بوده است این در حالی است که بعدها طی سال 1966 کمیسیون Kothari بر اهمیت گسترش سواد و برنامه های سوادآموزی تأکید نمود که از جمله اصلی ترین اصول آن می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
. گسترش آموزش عمومی 5 ساله برای کودکان رده های سنی 11-6 سال
• تدارک دوره های آموزش نیمه وقت برای آندسته از کودکان رده های سنی 14-11 سال که یا از تحصیل بازمانده و یا مردود علمی شناخته شده اند
. تدارک آموزش پاره وقت و حرفه ای برای افراد بالغ رده های سنی 30-15 سال
. بهره گیری از رسانه های گروهی به عنوان ابزاری قدرتمند در جهت آماده سازی افراد به برخورداری از نعمت سواد
. احداث کتابخانه ها در سراسر کشور
. تأکید بر لزوم پی گیری برنامه های آموزشی
. نقش بارز و مهم دانشگاه ها و سازمان های داوطلب در سطوح ایالتی و منطقه ای
با توسل به معیارهای فوق، نرخ سوادآموزی در کشور طی سال 1971 بر 60 درصد و طی سال 1976 بر 80 درصد بالغ گردید. بعدها کمیته آموزش هند به این موضوع پی برد که اگر چنانچه سواد ارزشمند تلقی گردد می بایستی به صورت عملی به مورد اجرا درآید. با این هدف طی سال 68-1967 پروژه بین سازمانی آموزش حرفه ای سوادآموزی به کشاورزان با هدف تعمیم ارائه برنامه های آموزش به افراد بزرگسال به مورد اجرا درآمد. گفتنی است که پروژه مذکور 144 منطقه کشور شامل 8640 کلاس درس را تحت پوشش قرار داده و به سازماندهی آموزش 6/2 میلیون کشاورز تا سال 1978 منتهی گردید.
.
.
.
جهت ادامه مطالعه لطفا ان را خریداری نمایید.....
- ۹۴/۱۰/۱۷